《拉开帘子，敞开门窗》

植物人

                               《拉开帘子，敞开门窗》

                             当眼睛渐渐适应了黑暗
- f5 g" O9 G+ L% t$ @; R/ E; G  }* \                             心灵就慢慢疏远了光明
6 A. Q; f  n  {6 D$ ~3 B                             这些你都没有察觉
                             你正被内心的一场风暴裹挟
2 ^8 h7 k. ]' k# s8 H# }                             生拉硬扯着那层帘子
                             不悲哀看不见的障碍
                             却欣喜看得见的装饰
                             多想让你看透：
% ~0 }# w4 {' p: {5 p                             隔着帘子与人
: f5 o- C( f* Y& r# q. w                             恰是隔着帘子对己
* {) v2 H( g) L4 {
                             帘子啊
" X# g! c  |' B! J4 j2 I                             有勇气面对黑暗
# X4 H$ B' O: N7 ~3 F- v: }3 ~                             为什么
' @1 ^! c/ U& I) w, E9 }  Y3 {                             没有勇气正视阳光
                             当阳光已洒满热情
! d& c! H1 R( l9 n1 A                             多想你能拉开帘子
                             不说娇揉的话
                             我也敞开门窗
                             不写忸怩的诗

碧霞青羽

我也敞开门窗
1 D! {8 r9 P1 c! H. c  @不写忸怩的诗
好，把内心的情感都用诗倾诉出来，心就亮堂快乐了！

植物人

谢谢你的理解和支持！吻你！

王学玉

                             多想让你看透：
                             隔着帘子与人
/ c& _: r# D5 s3 B0 \5 n8 E                             恰是隔着帘子对己

                             帘子啊
9 L( N% l4 v+ l9 Z5 y                             有勇气面对黑暗
                             为什么
                             没有勇气正视阳光
% W5 L0 t( q, M7 E8 h$ w. U4 Q                             当阳光已洒满热情
: ~/ J* J9 a: L, n; R( B                             多想你能拉开帘子
                             不说娇揉的话
: m: L* Z. a, o& @  O                             我也敞开门窗
* q+ }1 o+ s  p3 z  j' t- f                             不写忸怩的诗




8 R7 K7 C" g( _2 p
& I, I$ Q1 z% p7 q2 N5 Q$ @

植物人

谢谢您老的厚爱！倍受鼓舞。

西河草

禅意诗人！

植物人

”犹抱琵琶半遮面“有时是一种魅力，有时是一种掩饰，如果是后者，我决不欣赏赞同。谢谢西河草的美誉。我不敢当啊！