几日前在雅加达有一个朗诵会，当天下午与印尼的华裔作家诗人座谈后，他们安排晚上到印尼本土诗人的沙龙，与印尼诗人一道朗读。在哪儿我看到事先翻译成印尼文的我的诗，如同天书。也读到了印尼诗人翻译成中文的诗，觉得写得挺好的。中国诗人和读者了解的“世界诗歌”其实多为欧美诗歌。而写作的质量，跟一个国家的经济政治地位不一定成正比，所以阅读了解周边国家的文学非常必要。 回来一看当晚担任口译的印尼籍华裔诗人于而凡先生就在新浪微博和博客上，地球真是一个村了 。跟他要来我的诗，存档，并致谢！
杨克的诗
Puisi Puisi Yang Ke
照片上最近的大头像就是于而凡先生
在东莞遇见一小块稻田
Di Dongguan bersua sejumput sawah
Di celah jari kaki pabrik
padi nan cebol
mati2an memeluk sejumput tanah terakhir
Jangkar akarnya
lelah menganga
Dari dalam lumpur, tangan yang marah hendak
mengkais keluar kicau burung suara serangga
Dari hamparan sinar surya yang benderang
kulihat daun padi
membusungkan punggung
Satu persatu batang bunga padi tumbuh meninggi
Butir padi penuh bubur senyum di tengah angin musim panas
berbicara dengan diriku
Dari dalam lautan samudra nan bising dan resah
kupilin keringkan diri seketika
seperti sepotong putih kemeja
Kemarin tak pernah terpikir olehku
di Dongguan
ku ternyata bersua sejumput sawah
Bunga padi hijau kekuningan
terus bergoyang di antara
sekejab gembira dan duka
人民
Rakyat
Para buruh yang menagih gaji itu. 148 pasang telapak tangan cacat
yang menjulur keluar dari tambang batu bara Daping itu.
Li Aiye yang menjual darah tertular Aids.
Jomblo yang mengembala domba di bukit tanah kuning.
Wanita panjang mulut yang mencolek air liur menghitung uang.
Gadis salon, pekerja sex tak berlesensi.
Pedagang kecil yang bergrelya dengan satgas pemda.
Juragan kecil yang
butuh bersauna.
Mereka pekerja kantor yang bersepeda.
Mereka yang keluyuran tak punya kerja.
Mereka gelandang di rumah bar. Kakek tua yang
sambil nyeruput teh sambil menggoda burung.
Kaum cendekia yang membuat orang pusing tujuh keliling.
Pemabok, penjudi, tukang angkut
salesmen, petani, guru, tentara
anak emas Boss, pengemis, dokter, sekretaris (merangkap gula gula )
yang baunya menyengat itu
juga badut di instansi ataupun
pemeran pembantu.
Dari jalan Chang'an hingga bolevar Guangzhou
musim dingin ini aku belum bersua "Rakyat"
Hanya melihat banyak tubuh yang bicara dengan lirih dan hina
setiap hari duduk di angkutan umum
saling mencuri hangat.
Seperti uang receh yang kotor
dan penggunanya - berkerut dahi - menyodorkan mereka ke - Masyarakat.
杨克的当下状态
Kondisi Yang Ke Saat Ini
Di kedai Bir makan seporsi steik lada hitam
kemudian memanggil Taxi, kemudian
melewati kaki lima berwarna warni.
Di selatan yang tak mengenal malam
menyaksikan uang menjalin fiksi cinta dengan gadis tak dikenal
separo hatinya telah membusuk
Ada kalanya, dari setumpuk tulisan cerdik pandai yang dipanggil puisi
menjulurkan kepala
seperti seekor lalat yang nongkrong di atas sampah
Alih Bahasa : Zhou Fuyuan
于而凡 译
Puisi Puisi Nirwan Dewanto
尼尔万•忒万道的诗
Malam Pengantin Gaya Pujangga Baru
Perempuan yang bertubuh seluas malam itu
Rajin memecahkan cermin
Supaya bulan
Menjadi ibu bagi wajahnya.
Lelaki yang tenggelam dalam kimono itu
Terpaksa menanggalkan wajahnya
Supaya matanya
Hanyut ke arah bulan.
Penyair yang menampik buah rindu itu
Mengoleskan darah belaka
Pada sajaknya yang keseribu satu
Yang masih saja membulan.
Wahai pasangan yang lekas layu
Lekaslah tamatkan bulan
Supaya esok si penyair mencuri
Sepucuk bedil di tangsi polisi.
新文豪式的新婚夜
那躯体宽如夜的女子
勤奋地敲破镜子
希望月亮
成为她面容的母亲
那淹没在和服的男子
无奈地脱掉他面孔
让他的眼睛
往月的方向漂移
那拒绝相思子的诗人
只收集血水
在他第一千零一首
仍然融月的诗歌
呜呼那么快憔悴的伴侣
快把月亮结束
让明天诗人盗窃
警营里的一把枪
Alih Bahasa : Zhou Fuyuan
于而凡 译
Kuintet
Namaku piano, dan bebilahku lelah oleh jemarimu.
Namaku klarinet, dan mulutku mencurigai mulutmu.
Aku teramat haus, tapi telingamu hanya menatapku.
Baiklah, di bawah sorot lampu akan kupuja sepatumu.
Di depan kita, mereka yang hanya membawa bola mata
Mengira kita pasangan yang serasi meninggi menari.
Tapi namaku biolin, dan betapa dawaiku sudah beruban.
Dan kau masih hijau, masih menghapal khazanah lagu.
Mereka bertepuk tangan ketika terhunus pisau tiba-tiba
Dari balik lambungku, siap menyadap madu di lehermu.
Ternyata namaku kontrabas, dan aku jirih pada pujian.
Mereka memacumu ke puncak penuh karangan kembang.
Maka namaku masih marimba, dan kuseret kau ke danau
Di mana si komponis buta rajin mencuci telinga mereka.
五重奏
我名叫钢琴，琴键因你手指而疲惫。
我名叫单簧管，我的嘴怀疑你的嘴。
我好口渴，可你耳朵只对我凝视。
好吧，在灯下我将崇拜你鞋子。
在我们面前，只带着眼珠的他们
误认我们是相配的一对在走高起舞。
可是我名叫小提琴，我的琴弦早已白发。
而你还是青涩，还在背读歌曲的存目。
他们拍着双手当刀子突然
从我胃后插入，准备汲取你头颈的蜜浆。
原来我名字是低音提琴, 而我厌倦奖赞。
他们催促你去布满花环的顶峰。
所以我名字还是木琴，而我拉你去湖泊
在那儿瞎眼作曲家勤奋洗涤他们的耳朵。
Puisi Sitok Srengenge
西岛克•太阳的诗
Biografi Kupu -Kupu
Kubisikkan keinginanku kepada peri kupu-kupu
agar disampaikan kepada langit dan dikembalikan
sebagai keindahan
Ia pun samadi di atas kelopak kembang
menggendam tenaga purba dari delapan penjuru mata angin
Angin berdesir, daun-daun bergoyang, sukmaku melayang
Dari ketinggian yang luas tanpa batas
kusaksikan tubuhku menyerpih bagai anyaman kapas
Aku lahir kembali ketika di sudut gelap puncak Acropolis yang kelam
seekor kupu-kupu meninggalkan kepompong dengan sayap kusam
Pijar api di genggaman Prometheus telah lama padam
Alangkah kasihan! Lalu Dewi Pelangi yang terharu
menangkupkan selendang suteranya ke pundakku
Aku pun terbang ke Timur, ke sumber cahaya
hinggap di gigir Tembok Besar, memandang hijau hutan
liku-liku lembah, tebing-tebing cadas coklat-kemerahan
Nun di bawah ladang yang tandus, tak jauh dari Gunung Li
kusaksikan laskar terakota dengan tubuh kaku dan paras pasi
seolah hendak mengabarkan padaku: kematianlah yang abadi
Alangkah kasihan! Lalu kukepak sayapku dan angin bernyanyi
merasuki tubuh para prajurit itu dan seketika bernafas kembali
Mereka menyebar ke dusun-dusun pinggiran Provinsi Shaanxi
hidup bahagia sebagai petani, dan ketika musim tanam berlalu
sebagian menggambar atau menulis dongeng tentangku
Bersama arwah orang-orang yang gugur demi cinta
di bukit-bukit sunyi bagian bumi selatan dan utara
kuarungi angkasa Pasifik, belanga agung yang haus kehidupan
Taifun kabut dan badai salju kujadikan titian
Di padang-padang gersang benua baru
di antara gerumbul kaktus dan semak perdu
aku terlempar bagai sebutir kerikil batu berbercak darah
Alangkah kasihan! Lalu Roh Agung meniupkan nafas dari surga
dan jadilah aku duta penyampai mimpi kaum berwajah merah
Menjelang musim panas tiba, kuluruhkan seluruh warna
pada sayapku yang tembus pandang mereka membaca cuaca
Peluhku menjelma hujan
dari dakiku tetumbuhan bersembulan_
Bila kutangkupkan sayap-sayapku
musim dingin datang, nafas putihku menaburkan serbuk salju
Para prajurit memujaku sebagai titisan pahlawan pemberani
para orang tua pilih bersunyi diri bersamaku sebelum mati
agar arwah mereka bahagia dan kembali
sebagai kupu-kupu, dan ketika kupu-kupu mati
sampailah mereka ke Kosong Abadi
Arwah para pencinta ini
mereka merindukan kobar api
mendamba moksa dalam nyala
meluruhkan yang busuk dan sia-sia
Mereka pun ingin menghibur diri dengan bernyanyi
seperti pernah mereka lakukan bersama para Siren di lautan
atau menari bersama Sembilan Muse di angkasa dan daratan
Demi menghormati kaum burung, aku memilih diam
diam-diam hinggap di kelopak bunga menghisap madu
atau melayang tenang lalu bertandang ke ruang tamumu
Bila kau baik padaku, akan kubawakan mimpi ke tidurmu
dan bila kau berkenan membisikkan keinginan
akan kusampaikan ke langit, agar dijelmakan
sebagai keindahan
蝴蝶传
我把意愿悄诉给蝴蝶仙
望能转达给蓝天而让它复还
成美感
她在花瓣坐禅
紧握来自八方的古老能量
风徐徐，万叶摇晃，我神魂在飘扬
从辽阔无边的高空
我见视了我的躯体似绵织在碎荡
当我重生在昏阴卫城顶峰的暗角
一只蝴蝶用灰黯的翅膀脱离茧囊
普罗米修斯手中的火光久已灭亡
可悲！深受感动的彩虹仙女
把她的丝带围挂在我肩上
我奔向光源，飞往东方
栖息在长城的墙齿，了望森林的翠绿
山谷的曲折，赤棕的石壁
在荒芜的田野下，离骊山不远的地方
我看到呆身和垩面的秦俑
像是要向我转达：永恒的是死亡
可悲！于是我鼓动双翅让风歌唱
潜入那秦俑的身子并立时把气息召唤
他们就在陕西界边的村庄散漫
当个农民幸福地过活，播种季节一过
有人会描绘编写关于我的传说
偕同因爱而亡的魂灵
在南州北原的寂静山从中
我渡过伟大的逐活溶锅-——太平洋天空
把雾旋风雪暴风当天梯
在新大州的荒芜平原
在仙人掌丛与灌木之间
似一粒溅血的碎石飞弹
可悲！伟大的神灵吹来天堂的气息
我也成为赤面族的遣梦使者
临近夏季，剥掉全部颜色
从我透明的翅膀他们读出气象
我的汗珠化成了雨水
我的肤污中草木狂长
我合上双翅时
冬天来了，我的白气息分发出粉雪
士兵把我崇拜成豪勇英杰
老人选择死前和我共寂歇
期望他们的亡灵能幸福地
化蝶返回，当蝴蝶死去
她们也达到永恒的虚空里
这些多情者的亡灵
他们怀念火之燃烧
渴望在发光里解脱
剥掉腐朽和无效
他们也想放歌来娱己
就像他们在水上与海妖合谱
或和九缪斯在天空陆地共舞
为了尊敬鸟类，我选择沉默
默默栖息在花瓣吸取蜜汁
或轻轻飞翔而后到访你客室
若你对我好，我将把梦带入你睡眠
若你愿意悄诉意愿
我将转达给蓝天，让它幻化
成美感
Alih Bahasa : Zhou Fuyuan
于而凡 译
流萤
（印尼）曹高。必努尔炮
小时候他父亲常带着他
在松树下在山冈上熬夜。
他父亲喜欢背他
过溪水，沿着曲折
和上斜的小径。
达到山顶，他们做篝火，
烤取暖意，陪伴夜晚，网罗宁寂。
看到熠熠的流萤他非常兴奋
“流萤是什么意思，爸？”
“流萤就是留影，留个影记。”
他发懵了，不理解父亲
正在教他把玩文句。
困困欲睡时，父亲立时
拉他回家，还没到家，
他已酣睡在背上。
他父亲把他安放在老床，
把一只流萤按在他眉头上。
他辞行去流浪时，他父亲给他
一粒关进瓶子的留影。
“密切地看望这留影
在昏暗和失语时；
流萤将到来给你光芒。”
如今他父亲已经脆弱和老迈。
“我想去山顶看流萤。
你能不能送我去那儿？”
入夜他背着他父亲
沿着小径走向山顶。
“那松树是不是还在，爸？”
他在疑问中喘气。
”还在，有时它会问起你
而我就回答：噢，他已经成为句子演绎家。”
“好，我们到了，爸。我们来做篝火。”
父亲不回话。拥抱得更重。
“等一等，爸爸，流萤就要来了。”
父亲不答复，身子突然变重。
他也知道，父亲不会再说话了。
慢慢地他把父亲从背上放下。
当他把他的躯体放躺在松树下，
千千只流萤拥围着他来了，
千千个留影洒落在他身上。
“好好走，爸爸。天使会带领你进入极乐园。”
(2010)
（2012，于而凡译）
窗
（印尼）曹高。必努尔炮
她坐在最爱的窗子
和她逐成年的孩子。
她们摇着双足，聊天，吟唱
每次把双足摇摆
记忆身子也仿佛左右摇晃。
她们惊讶地了望对岸，
看月亮在崖脊滑落，
滑溜到深沉的江滩，入水声响。。。。
她们沉默一时。
夜之料峭紧握双肩。
“我好像是曾听到入水声
在你无防之睡眠里，妈妈。“
“一定是你的心跌落到我心滩，”
边插话母亲从衣领中
拾取误入的一片风
那屋子就住她们两个。
三个与时光。四个与书卷。
五个与电视。单独与诗篇。
“有一天妈和我定不能在一起。”
“可是我们将永不分开，是不？
我们是去奋斗抵抗恐惧的爱。“
半夜过后她们回到卧床
任由窗门敞开。
谁知道月儿会跳进来，
照亮她们简朴的睡眠
就像那不多讨求的祈祷。
（2010）
（2012，于而凡译）
|
发表于 2013-5-1 22:47
收藏
分享
发表于 2013-5-1 22:50
楼主
发表于 2013-5-2 00:14
